Rond 1850 waren en blijkbaar al vijf Amerikaanse steden
die over een elektriciteitsnet beschikten 
dat voornamelijk diende voor de openbare verlichting.
 Creatieve geesten zoals Mr. Henry Gardner uit Boston 
dachten na over nieuwe en praktische toepassingen.
 Hij kwam op het idee van een elektrische schoenpoetsmachine.
Het borsteltje draaide zo snel dat de schoensmeer naar alle kanten spatte.
Daarom werd het met een kapje overdekt 
en werd een weerstand (R) aangebracht om de snelheid te regelen.